Opeth

Zespół Opeth założył w 1990 roku w Sztokholmie David Isberg. W tym czasie przez zespół przewijało się bardzo wiele osób w zbyt krótkim czasie i trudno je wszystkie wymienić. Przyjaciel Isberga, Mikael Åkerfeldt, dołączył do Opeth ponieważ jego zespół Eruption zaczął się rozpadać. Wkrótce do Åkerfeldta grającego na gitarze i Isberga udzielającego się woklanie dołączyli: poprzedni perkusista Eruption - Anders Nordin, basista Nick Döring oraz drugi gitarzysta Andreas Dimeo. Skład ten zagrał jeden koncert, po którym z zespołu odeszli Dimeo i Döring. Na ich miejsce przyszli wkrótce Kim Petterson i Johan DeFarfalla. Po drugim koncercie DeFarfalla odszedł, natomiast Petterson został do kolejnego koncertu. Na owym koncercie na basie grał Peter Lindgren, który po odejściu Kima wrócił do gitary - swojego oryginalnego instrumentu.

Isberg odszedł z zespołu z powodu "różnic twórczych", a ponieważ Mikael miał doświadczenia wokalne z zespołu Eruption, objął to stanowisko i natychmiast zaczął pisać nowy materiał z Peterem. Zespół ćwiczył w trzyosobowym składzie przez ponad rok, aż w końcu dołączył do nich Stefan Guteklint obejmując osierocony bas.

Po podpisaniu kontraktu z Candlelight, Gutklint został wydalony. Zespół nagrał w 1994 swój debiutancki album Orchid z Johanem DeFarfallą jako studyjnym basistą. Album został wydany w 1995, a DeFarfalla został pełnym członkiem zespołu. Zespół sam zajął się produkcją, Dan Swanö zajął się realizacją dźwięku.

Drugi album, Morningrise, został nagrany na przełomie marca i kwietnia 1996 i wydany później tego samego roku. Opeth ruszył w swoją pierwszą trasę koncertową po Europie u boku Cradle of Filth. W trakcie tej trasy odwiedzili również Polskę. Po jej zakończeniu z zespołu wyrzucony został DeFarfalla, a Anders Nordin opuścił zespół i przeprowadził się do Brazylii.

Trzeci album, My Arms, Your Hearse, został nagrany po przyjęciu perkusisty Martina Lopeza, który opuścił zespół Amon Amarth by przyłączyć się do Opeth. Przyjaciel Lopeza, Martin Mendez, został przyjęty na bas, ale z powodu braku czasu nie był w stanie opanować nowego materiału i w studiu na basie grał Åkerfeldt. Ten skład trwa do dzisiaj - w 2005 uzupełnił go jedynie klaiwszowiec Per Wiberg. Po nagraniu My Arms Your Hearse wygasł kontrakt z Candlelight.

W 1999 roku zespół nagrał kolejny album, Still Life wydany przez Peaceville. Album ten jest uważany za punkt zwrotny w brzmieniu zespołu - zawiera dużo niespotykanych wcześniej elementów, głównie za sprawą doskonałej perkusji Lopeza i zastosowania nieużywanego od lat 1970tych efektu e-bow. Jest drugim po My Arms Your Hearse albumem konceptowym z równie tajemniczą atmosferą.

Piąty album, Blackwater Park, przyniósł zeposłowi komercyjny sukces. z pewnością jednym z powodów było nakłonienie do współpracy Stevena Wilsona z zespołu Porcupine Tree, który zajął się produkcją, wprowadził wiele nowych elementów do brzmienia zespołu, a także zagrał kilka partii gitarowych i klawiszowych. Ciekawostką jest fakt, że zespół nie odbył ani jednej próby przed nagraniem tego albumu i większość materiału, łącznie ze słowami, była pisana na bieżąco w studiu. Wydawcą została wytwórnia Music For Nations.

Współpraca z Wilsonem zaowocowała jeszcze dwoma albumami - wydanym w drugiej połowie 2002 Deliverance, oraz wydanym niecałe pół roku później Damnation. Początkowo oba albumy miały być wydano jako jeden podwójny album - materiał do nich powstał w tym samym czasie, podobnie nagrania studyjne. Deliverance jest uważana za jeden z najcięższych albumów zespołu i jednocześnie jeden z najłagodniejszych ze względu na ogromne kontrasty wewnątrz utworów. Damnation natomiast jest całkowicie progrockowym albumem - ewenementem w historii zespołu - i prawdopodobnie nie będzie miał swojego następcy. Bezpośrednio nawiązuje on do brzmienia charakterystycznego dla progresywnych zespołów lat 1970tych.

W 2004 roku wydane zostało DVD Lamentations z nagraniem koncertu z 2003, który odbył się w londyńskim Shepherd's Bush Empire. Koncert podzielony był na dwie części - ciężką, zawierającą materiał z Blackwater Park i Deliverance, oraz łagodną zawierającą cały album Damnation oraz utwór Harvest z Blackwater Park. Koncert ten był częścią trasy promującej bliźniacze albumy. Podczas tych występów Per Wiberg z zespołu Spiritual Beggars po raz pierwszy współpracował z Opeth grając partie klawiszy. Wtedy też Opeth po raz kolejny odwiedził Polskę grając na Metalmanii. Na krążku DVD znalazł się również film dokumentalny zawierający relację ze studia i wywiady z artystami.

W 2005 Opeth wydał album Ghost Reveries przez część fanów i krytyków uznawany za najlepsze dotychczas dzieło zespołu. Mikael Åkerfeldt zaprezentował nowy styl czystego śpiewu oraz znacznie pogłębiony growl. Klawisze stanowią niemal wyłącznie tło i doskonale wpisują się w charakter albumu.

Skład
Obecni członkowie
Mikael Åkerfeldt - Gitara, wokal (od 1990)
Peter Lindgren - Gitara (od 1991)
Martin Lopez - Perkusja(od 1997)
Martin Mendez - Bas (od 1997)
Per Wiberg - Klawisze (od 2005)
Byli członkowie
David Isberg - wokal (1990–1992)
Andreas Dimeo - gitara (1991)
Kim Pettersson - gitara (1991)
Johan DeFarfalla - gitara basowa (1991,1994–1996)
Stefan Guteklint - gitara basowa (1992–1993)
Mattias Ander - gitara basowa (1992)
Nick Döring - gitara basowa (1990–1991)
Anders Nordin - perkusja (1990–1997)

Dyskografia
1995 - Orchid
1996 - Morningrise
1998 - My Arms, Your Hearse
1999 - Still Life
2001 - Blackwater Park
2002 - Deliverance
2003 - Damnation
2005 - Ghost Reveries

Post został pochwalony 0 razy

Hehehe..Beloved sie nudzi..a sluchalaś ty ich kidy czy ni ??

Post został pochwalony 0 razy

oczywiście że słuchałam

Post został pochwalony 0 razy

Łosz...nononono...

Post został pochwalony 0 razy

no co?? długie piosenki mają ale fajni są!

Post został pochwalony 0 razy